Nearly 22.8 million Afghans face acute food insecurity
The people of Afghanistan need urgent attention. The humanitarian calamity afflicting Afghanistan is perhaps the worst in the world today. The UN system, which has decades of experience in analysing and managing humanitarian emergencies, has sounded alarm bells.
UN Secretary-General António Gutteres has called for a “lifeline” to millions of vulnerable Afghans “who face perhaps their most perilous hour”, after decades of war and insecurity. Despite the grim prospects, this calamity is preventable.
Thanks to the generosity of many donors, the United Nations system, international organisations and humanitarian agencies have helped mobilise and supply critical food, medicines and other life-saving supplies.
Despite modest resources and financial constraints, Pakistan is providing humanitarian support of over $30 million; provided air and land bridge for humanitarian supplies; and facilitated transit trade and cross border movement of Afghans in need.
And yet much more in humanitarian and other assistance is needed.
The UN estimates that over half-a-million Afghans are internally displaced. Nearly 22.8 million Afghans face acute food insecurity. According to the World Food Programme, “this winter, millions of Afghans will have to choose between starvation or migration”. Media reports indicate that Afghans, in their thousands, are trying to leave. It is a race against time!
The cumulative effects of a protracted conflict, prolonged drought in rural areas, disruption in economic activity in urban areas and the compounding socio- economic impacts of Covid-19 have resulted in serious hardships for the people of Afghanistan.
Humanitarian supplies in Afghanistan face logistical challenges due to harsh winter and remoteness. A fragile governance structure, severe liquidity shortage and financial sanctions present a clear and present danger of an economic meltdown in Afghanistan. The resultant human suffering, while likely, can and should be avoided.
Sanctions and assets freeze have crippled the banking system of Afghanistan, impeding transfer of funds for humanitarian purposes and hampering payment of salaries of workers in critical sectors such as public services, education and health.
A review and reconsideration of sanctions is essential to save lives, enable basic services and maintain a modicum of public governance. Delays may result in unintended risks of the financial system falling into unregulated money exchanges. Such a scenario may undermine our shared objectives of countering terrorism and trafficking.
Now is not the time to abandon the people of Afghanistan. Giving in to the temptation to ‘move on’ from Afghanistan would be catastrophic. It would lead to exactly what the international community wants to avoid, an exodus, further instability and conflict, and the specter of terrorism emanating from the country.
The international community has legitimate anxiety over the state of human rights and the nature of power sharing in Afghanistan. These concerns should be addressed in all their dimensions; civil, political, social, economic and cultural.
Helping Afghans inside the country is also a cost effective and a durable solution. That requires us to not just think of few but all.
Ordinary Afghans are neither responsible for the failures of their former rulers nor should they be penalized for the recent turn of events in the country.
Amidst this crisis lies an opportunity to chart a path for Afghanistan that advances peace, security, development and human rights in mutually reinforcing ways.
Such a pathway requires prudent sequencing and prioritisation of actions. The pace of political and diplomatic engagement needs to be enhanced, in tandem with humanitarian and economic assistance.
That is why Pakistan is hosting an Extraordinary Session of the OIC Council of Foreign Ministers in Islamabad on December 19, 2021, to show solidarity with the Afghan people, and to help establish an effective channel for coordinated provision of humanitarian assistance to Afghanistan.
As the second largest intergovernmental organisation after the United Nations, the OIC is well-positioned to lead the way in helping the Afghan people. Pakistan hopes that the OIC member states and the international community will extend all possible support to the Afghan people in this hour of dire need.
We face a proverbial stitch in time saves nine situations in Afghanistan. We cannot afford to wait. The world must act, and act now.
Shah Mahmood Qureshi is the Foreign Minister of Pakistan
Article Originally published in Khaleej Times
Published: Wed 15 Dec 2021, 10:00 PM
Humanitaire crisis in Afghanistan is te voorkomen als we de wil hebben Door Shah Mahmood Qureshi
Bijna 22,8 miljoen Afghanen kampen met grote voedselonzekerheid
De bevolking van Afghanistan heeft dringend aandacht nodig. De humanitaire ramp die Afghanistan treft, is misschien wel de ergste die de wereld momenteel kent. Het VN-systeem, dat tientallen jaren ervaring heeft met het analyseren en beheren van humanitaire noodsituaties, heeft de alarmbel geluid. VN-secretaris-generaal António Gutteres heeft opgeroepen tot een “reddingslijn” voor miljoenen kwetsbare Afghanen “die misschien wel hun gevaarlijkste tijd tegemoet gaan”, na decennia van oorlog en onveiligheid. Ondanks de grimmige vooruitzichten is deze ramp te voorkomen.
Dankzij de gulheid van vele donoren hebben de Verenigde Naties, internationale organisaties en humanitaire agentschappen geholpen bij het mobiliseren en leveren van voedsel, medicijnen en andere levensreddende goederen.
Ondanks bescheiden middelen en financiële beperkingen verleent Pakistan humanitaire steun voor een bedrag van meer dan 30 miljoen dollar, zorgt het voor lucht- en landbruggen voor humanitaire voorraden en vergemakkelijkt het de doorvoerhandel en het grensoverschrijdend verkeer van Afghanen in nood. Toch is er nog veel meer humanitaire en andere hulp nodig.
De VN schat dat meer dan een half miljoen Afghanen in eigen land ontheemd zijn. Bijna 22,8 miljoen Afghanen hebben te kampen met acute voedselonzekerheid. Volgens het Wereldvoedselprogramma “zullen deze winter miljoenen Afghanen moeten kiezen tussen honger of migratie”. Uit berichten in de media blijkt dat duizenden Afghanen proberen te vluchten. Het is een race tegen de klok ! De cumulatieve effecten van een aanslepend conflict, aanhoudende droogte in plattelandsgebieden, verstoring van de economische activiteit in stedelijke gebieden en de verergerende sociaal-economische gevolgen van Covid-19 hebben geleid tot ernstige ontberingen voor de bevolking van Afghanistan.
De humanitaire hulpverlening in Afghanistan wordt geconfronteerd met logistieke problemen als gevolg van de strenge winter en de afgelegen ligging. Een broze bestuursstructuur, een ernstig liquiditeitstekort en financiële sancties vormen een duidelijk en aanwezig gevaar voor een economische ineenstorting in Afghanistan. Het daaruit voortvloeiende menselijk leed kan en moet worden vermeden
De sancties en de bevriezing van tegoeden hebben het bankstelsel van Afghanistan lamgelegd, waardoor geen geld kan worden overgemaakt voor humanitaire doeleinden en de uitbetaling van de salarissen van werknemers in kritieke sectoren zoals overheidsdiensten, onderwijs en gezondheidszorg wordt belemmerd.
Een herziening en heroverweging van de sancties is van essentieel belang om levens te redden, basisdiensten mogelijk te maken en een minimum aan openbaar bestuur te handhaven. Uitstel kan leiden tot onbedoelde risico’s dat het financiële stelsel vervalt tot ongereguleerde geldwisselingen. Een dergelijk scenario kan onze gezamenlijke doelstellingen om terrorisme en illegale handel tegen te gaan, ondermijnen.
Het is nu niet het moment om de bevolking van Afghanistan in de steek te laten. Toegeven aan de verleiding om “verder te trekken” uit Afghanistan zou rampzalig zijn. Het zou leiden tot precies datgene wat de internationale gemeenschap wil vermijden: een exodus, verdere instabiliteit en conflicten, en het spookbeeld van terrorisme dat van het land uitgaat.
De internationale gemeenschap maakt zich terecht zorgen over de situatie van de mensenrechten en de aard van de machtsdeling in Afghanistan. Deze bezorgdheid moet in al haar dimensies worden aangepakt: civiel, politiek, sociaal, economisch en cultureel.
Afghanen in het land zelf helpen is ook een kosteneffectieve en duurzame oplossing. Dat vereist dat wij niet slechts aan enkelen denken, maar aan allen. De gewone Afghaan is niet verantwoordelijk voor het falen van zijn vroegere heersers en moet evenmin gestraft worden voor de recente wending in het land.
Te midden van deze crisis ligt een kans om voor Afghanistan een weg uit te stippelen die vrede, veiligheid, ontwikkeling en mensenrechten bevordert op manieren die elkaar wederzijds versterken.
Een dergelijk traject vereist een zorgvuldige opeenvolging van acties en het stellen van prioriteiten. Het tempo van het politieke en diplomatieke engagement moet worden opgevoerd, in combinatie met humanitaire en economische bijstand.
Daarom is Pakistan gastheer voor een buitengewone zitting van de Raad van ministers van Buitenlandse Zaken van de OIC in Islamabad op 19 december 2021, om solidariteit te betuigen met het Afghaanse volk en bij te dragen tot de totstandbrenging van een effectief kanaal voor de gecoördineerde verstrekking van humanitaire bijstand aan Afghanistan.
Als tweede grootste intergouvernementele organisatie na de Verenigde Naties verkeert de OIC in een goede positie om het voortouw te nemen bij de hulpverlening aan het Afghaanse volk. Pakistan hoopt dat de lidstaten van de OIC en de internationale gemeenschap het Afghaanse volk in dit uur van grote nood alle mogelijke steun zullen verlenen.
Het gezegde luidt dat een steek in de tijd sommige situaties redt. We kunnen het ons niet veroorloven om te wachten. De wereld moet handelen, en wel nu.
Shah Mahmood Qureshi is the Foreign Minister of Pakistan
Article Originally published in Khaleej Times
Published: Wed 15 Dec 2021, 10:00 PM
La crise humanitaire en Afghanistan peut être évitée si nous en avons la volonté Par Shah Mahmood Qureshi
Près de 22,8 millions d’Afghans sont confrontés à une insécurité alimentaire aiguë
Le peuple afghan a besoin d’une attention urgente. La calamité humanitaire qui frappe l’Afghanistan est peut-être la pire du monde actuel. Le système des Nations unies, qui a des décennies d’expérience dans l’analyse et la gestion des urgences humanitaires, a tiré la sonnette d’alarme.Le Secrétaire général des Nations unies, António Gutteres, a appelé à une “bouée de sauvetage” pour les millions d’Afghans vulnérables “qui font face à ce qui est peut-être leur heure la plus périlleuse”, après des décennies de guerre et d’insécurité. Malgré ces sombres perspectives, cette calamité peut être évitée.
Grâce à la générosité de nombreux donateurs, le système des Nations Unies, les organisations internationales et les agences humanitaires ont contribué à mobiliser et à fournir des denrées alimentaires, des médicaments et d’autres produits vitaux.
Malgré des ressources modestes et des contraintes financières, le Pakistan fournit une aide humanitaire de plus de 30 millions de dollars, assure un pont aérien et terrestre pour les fournitures humanitaires et facilite le commerce de transit et les mouvements transfrontaliers des Afghans dans le besoin. Et pourtant, il faut encore beaucoup plus d’aide humanitaire et autre.
L’ONU estime que plus d’un demi-million d’Afghans sont déplacés à l’intérieur du pays. Près de 22,8 millions d’Afghans sont confrontés à une insécurité alimentaire aiguë. Selon le Programme alimentaire mondial, “cet hiver, des millions d’Afghans devront choisir entre la famine et la migration”. Les médias indiquent que des Afghans, par milliers, tentent de partir. C’est une course contre la montre !Les effets cumulés d’un conflit prolongé, d’une sécheresse prolongée dans les zones rurales, de la perturbation de l’activité économique dans les zones urbaines et de l’aggravation des conséquences socio-économiques de Covid-19 ont entraîné de graves difficultés pour la population afghane.
Les livraisons humanitaires en Afghanistan sont confrontées à des défis logistiques en raison de l’hiver rigoureux et de la distance. La fragilité de la structure de gouvernance, la grave pénurie de liquidités et les sanctions financières représentent un danger clair et présent d’effondrement économique en Afghanistan. Les souffrances humaines qui en résulteraient, bien que probables, peuvent et doivent être évitées.
Les sanctions et le gel des fonds ont paralysé le système bancaire afghan, empêchant le transfert de fonds à des fins humanitaires et le paiement des salaires des travailleurs dans des secteurs essentiels tels que les services publics, l’éducation et la santé.
Une révision et un réexamen des sanctions sont essentiels pour sauver des vies, permettre la mise en place de services de base et maintenir un minimum de gouvernance publique. Les retards peuvent entraîner des risques involontaires de basculement du système financier dans des échanges d’argent non réglementés. Un tel scénario pourrait compromettre nos objectifs communs de lutte contre le terrorisme et les trafics.
Ce n’est pas le moment d’abandonner le peuple afghan. Céder à la tentation de “tourner la page” de l’Afghanistan serait catastrophique. Cela conduirait exactement à ce que la communauté internationale veut éviter : un exode, une instabilité et un conflit accrus, et le spectre du terrorisme émanant du pays.
La communauté internationale est légitimement inquiète de la situation des droits de l’homme et de la nature du partage du pouvoir en Afghanistan. Ces préoccupations doivent être abordées dans toutes leurs dimensions : civile, politique, sociale, économique et culturelle. Aider les Afghans à l’intérieur du pays est également une solution rentable et durable. Pour cela, nous ne devons pas penser à quelques-uns mais à tous. Les Afghans ne sont pas responsables des échecs de leurs anciens dirigeants et ne doivent pas être pénalisés pour la tournure récente des événements dans le pays.
Au milieu de cette crise se trouve l’occasion de tracer une voie pour l’Afghanistan qui fasse progresser la paix, la sécurité, le développement et les droits de l’homme en se renforçant mutuellement.
Un tel parcours exige une programmation prudents des actions. Le rythme de l’engagement politique et diplomatique doit être renforcé, en même temps que l’aide humanitaire et économique.
C’est pourquoi le Pakistan accueillera une session extraordinaire du Conseil des ministres des Affaires étrangères de l’OCI à Islamabad le 19 décembre 2021, afin de manifester sa solidarité avec le peuple afghan et de contribuer à la mise en place d’un canal efficace pour la fourniture coordonnée de l’aide humanitaire à l’Afghanistan.
En tant que deuxième plus grande organisation intergouvernementale après les Nations unies, l’OCI est bien placée pour prendre l’initiative d’aider le peuple afghan. Le Pakistan espère que les États membres de l’OCI et la communauté internationale apporteront tout le soutien possible au peuple afghan en cette heure de grand besoin.
Le proverbe dit qu’un point de suture à temps permet de sauver certaines situations. Nous ne pouvons pas nous permettre d’attendre. Le monde doit agir, et agir maintenant.
Shah Mahmood Qureshi is the Foreign Minister of Pakistan
Article Originally published in Khaleej Times
Published: Wed 15 Dec 2021, 10:00 PM
